een niet zo simpel bca´tje

Ok een niet zo simpel bca`tje. Van Bolivia via Chili naar Argentinië is geen abc´tje.

Ok laat ik eerst even zeggen dat er echt supermooie foto´s op mijn hyvespagina staan!

Ok laat ik eerst even terug gaan naar Bolivia, want daar heb ik de afgelopen anderhalve week erg mooie dingen beleefd. Nadat ik bij het Titicaca meer ben geweest, ben ik teruggegaan naar La Paz. Daar heb ik een mountainbiketocht gemaakt over de gevaarlijkste weg ter wereld! Echt een kick. Eerst 20 kilometer downhill over asfalt met snelheden rond de 65 - 70 kilometer per uur. Daarna 40 kilometer over de weg die bekend staat als meest gevaarlijke weg ter wereld. In het verleden was het zo dat er hier jaarlijks ongeveer 250 mensen omkwamen. Echt de afgronden waren indrukwekkend. Kijk maar effies naar de foto´s.

Ok het is dan denk ik wel even terecht om mijn lieve moedertje gerust te stellen. Dus mammie: allereerst moesten we een nip nemen van een flesje met 96% alcohol en ook wat over je voorband en de grond gooien. Dit als bijgeloof voor een goede afloop. Tegenwoordig is er voor vrachtverkeer en auto´s een andere route, dus minder verkeer op deze weg en daarom minder gevaarlijk. Er vielen vooral veel slachtoffers door dronken bestuurders (hele bussen met mensen) die de afgrond in reden. De mountainbikes waren zeer goed en je kon constant je snelheid controleren. Er was constant begeleiding. De verhalen die je hoort over fietsers die wel de klif zijn afgereden variëren van slechte fietsen van lokale Boliviaanse aanbieders tot het onder invloed zijn van drugs of alcohol of gewoon roekeloosheid. En als laatste droeg ik natuurlijk wel een helm hè mammie! Als ik een paar honderd meter naar beneden was gedonderd had dat in ieder geval geholpen! Ik vind het echt zo lief en netjes van mijzelf om mijn moedertje effies gerust te stellen.

Ok op naar het volgende prachtige avontuur. Een driedaagse tocht met een dikke jeep over de zoutvlaktes van Bolivia. Echt zo ontzettend indrukwekkend. Een gebied van 2000 kilometer met alleen maar zout om je heen en wat bergen op de achtergrond. Echt bizar. De volgende dag dwars door de woestijn met elke vijftien minuten een ander landschap van meren met flamingo´s tot vreemde rotsformaties. Overdag was het qua temperatuur wel te doen, maar ´s nachts werd het wel -15 graden. En je slaapt echt niet in een hotel vergelijkbaar met het vijfsterren Hilton in Moskou met champagne en aardbeien bij het ontbijt!!! Nee gewoon in één of ander dorpje waar een paar bouwvallen staan zonder verwarming en douche. Ik sliep dus met twee paar sokken aan, thermisch ondergoed, een soort wollen broek (gekocht voor 3 eurie), een thermisch shirt, een gewoon shirtje, een dikke trui en een muts op mijn hoofd. En dat alles weer in een slaapzak onder nog drie, vier dekens. De laatste dag moesten we om vijf uur opstaan, want we gingen naar warmwaterbronnen. Heerlijk om dan te genieten van een warm natuurbadje. Alleen ja dan komt er ook weer een moment dat je er uit moet en ja als sjappie Robin dan zijn handoekje vergeet, is het toch best wel een beetje heel erg fris zeg maar!! Kijk maar effies naar de foto´s.

Ok op naar Chili. De tocht eindigde voor mij in San Pedro in Chili. Echt een Lucky Luke woestijnstadje. Daar heb ik dus echt helemaal niets anders gedaan dan in de zon zitten. Zelfs niet eens mijn rugzak meer uitgepakt na die dagen. Bekijk het maar.

Ok en nu dan eindelijk ook Argentinië. Daar keek ik echt naar uit. Tot nu toe echt een fijn land. Vanuit Chili slechts tien uurtjes met een bus naar Salta. Een wat grotere stad. Ook hier de afgelopen dagen eigenlijk nog niet zoveel gedaan. Met een redelijk groepje vanuit Chili zijn we hier naartoe gegaan. Echt lekker uit eten geweest en een flesje wijn kost in een restaurant echt maar 2-3 euro. je hebt dan echt een prima wijntje! Oh en het leven begint hier allemaal wat later. Echt om een uurtje of tien ´s avonds uit eten tot een uurtje of twaalf, daarna effies wat drinken en dan begint het stappen om een uurtje of twee. Best vaag als je dan om een uurtje of tien in de ochtend thuis komt van het stappen!

Ok allemaal. Best een uitgebreid verslagje volgens mij, maar kijk nou effies naar de foto´s. Ik ga morgen weer verder naar een nieuwe stad: Mendoza. De kenners weten dan gelijk dat deze stad ook bekend staat om de goede wijnen! Tot de volgende keer.